Maasstraat 37
De huidige bewoners van dit woonhuis zijn Wally Hendriks en Ivo Houben. Het huis is gebouwd in 1860; daarna zijn er gedurende de jaren diverse aanpassingen doorgevoerd. Boven één van de ramen in de voorgevel staat bijvoorbeeld in het klein 1906 aangegeven.
Het huis was vroeger een boerderij en is nu een woonhuis. Volgens de veldminuut van 1842 (een ruwe afbeelding van het terrein getekend op schaal 1:50.000) is in het gebied van de latere Maasstraat nog geen bebouwing aanwezig.
Het huidige gebouw met zijn gepleisterde eclectische vormen dateert waarschijnlijk van rond 1860. Een relatief groot aantal gevels in de Maaskant is rijkelijk voorzien van gestukadoorde elementen en lijsten, soms ware kunstwerkjes. De stukadoors wilden graag een staaltje van hun kunnen laten zien. Dat gebeurde meestal in opdracht. De welgestelde middenstanders wilden elkaar graag de loef afsteken…. het pleisterwerk werd steeds fraaier. Er is meestal geen sprake van één stijl maar veel meer van een staalkaart van wat de betreffende vakman allemaal kon: de eclectische stijl.
Links van de voorgevel bevindt zich nu een ‘steunbeer’ in het vlak van de gevel. Het doorlopen van de geprofileerde afzaat van de plint over deze steunbeer wijst erop dat hij ooit deel uitmaakte van een oorspronkelijke poort naar het achter terrein (de afzaat is het schuin aflopende bovenvlak waardoor hemelwater gemakkelijk kan weglopen).
Aan de achterzijde van de steunbeer lijkt de sponning van de poortdeuren nog aanwezig. Om die reden is links de zijgevel ook geheel ongepleisterd, dit in tegenstelling tot de rechter zijgevel, waar een strook pleisterwerk het rijke beeld van de voorgevel ondersteunt. Links was dit niet nodig, omdat de poort het metselwerk daar van de straat gezien aan het oog onttrok. Daarbij moet bedacht worden dat oorspronkelijk het ongepleisterde metselwerk, in tegenstelling tot de huidige situatie, niet geschilderd was
Rechts herinnert een strook veldkeitjes langs de zijgevel nog aan een vroegere situatie, waarbij het huis hier nog geen dakgoot had. De voor het huis liggende stoep van kinderhoofdjes, die klaarblijkelijk bij het perceel behoort, is van recentere datum.
In het achterste gedeelte bevond zich een paardenstal. De paarden werden gebruikt voor het vervoer van diverse producten, met name kolenhandel en diverse andere materialen. Deze lagen opgeslagen in de schuur van de overburen, de Familie Lumens, Maasstraat 46. Het huis werd vroeger bewoond door Cla (Nicolaas), Ber en Tilla Voets. Cla en Ber waren broers en Tilla was de dochter van Ber. Beide broers dreven een kolenhandel. Tilla heeft begin jaren ’70 op het naastgelegen perceel, samen met Jac. Kitzen, een huis met een gekoppelde ouderenwoning gebouwd en is daarnaartoe verhuisd.
Oorspronkelijk was de voordeur gelegen aan de straatkant maar de toenmalige bewoner, dhr. Kleikers, heeft deze verwijderd en aan de zijkant een nieuwe voordeur geplaatst. Verder hebben er in de loop der jaren binnen diverse verbouwingen plaatsgevonden. Leuk om te melden, is dat hun huidige buurvrouw Mia Hermans, zich eens wezenloos gesprokken is toen een paard destijds plots zijn hoofd uit het raam stak en haar met grote ogen aankeek. Let wel, de oprit van Hermans grenst aan hun woning. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen met Mia …en met het paard trouwens ook 😊
De woning is aangemerkt als gemeentelijk monument. Een gemeentelijk monument is een pand van regionaal of plaatselijk belang. Gemeenten in Nederland bepalen zelf welke bijzondere gebouwen ze op de gemeentelijke monumentenlijst zetten. In de architectuurgeschiedenis zal deze stijl niet aan bod komen maar vanuit cultuurhistorisch perspectief worden dergelijke panden zo hoog gewaardeerd dat ze op de lijst van gemeentelijke monumenten worden geplaatst.