Langs de Beek 8

Frans en Marlène Dehing wonen ruim 35 jaar met veel plezier in dit pand. Volgens de formele opgave dateert het huis van 1919; op de voorgevel is in elk geval 1919 vermeld. In de papieren van het kadaster is vermeld: 1920

Door wie het huis (waarschijnlijk een boerenwoning) destijds is gebouwd is nauwelijks te achterhalen. Bij een klein onderzoekje enige jaren geleden hebben de bewoners via het kadaster een oude kadastrale tekening ontvangen. Hier wordt melding gemaakt van het jaartal 1877 waarop het perceel door:”de gebroeders op den Camp” werd gewijzigd met “de partijen: TH R. Demandt en PJ Munsters”.     

Bij de aankoop van het pand en bij de eerste verbouwing en het graafwerk in de vloer werd een mergelsteen aangetroffen die een ouder jaartal vermeldde maar tevens onder het roet zat. Indertijd hebben de huidige bewoners Jean Knoors erbij gehaald die aangaf dat dit mogelijk een verwijzing was naar het moment waarop Obbicht nagenoeg volledig in de as gelegd werd (1825) waarna mogelijk het pand herbouwd is…. zeker weten doen ze het dus niet.

Veel inwoners kennen het pand als de plek waar “Juul de kapper” begin jaren 60 zijn werk deed in zijn ouderlijk huis. Juul was de zoon van Harie en Marieke Munsters. Maar ook veel andere verhalen zijn in de loop der jaren op hun pad gekomen waaronder: dat er in de Tweede Wereldoorlog waardevolle bezittingen van de overburen begraven zouden zijn onder het huidige terras; uiteraard hebben zij nooit de moeite genomen hier naar op zoek te gaan. Ook werd er door een passant gemeld dat zijn ouders in dit pand ooit een postkantoortje gehad zouden hebben.

Verder werd er natuurlijk vroeger ‘aan de baek’ de was gedaan tenminste… als de slager die in de Ecrevissestraat woonde het slachtafval niet in de beek had gegooid want dan kleurde de beek rood van het slachtafval.     

De woonkamer, een voormalige koeien en paardenstal voor uiteraard een kleine boer, is een aantal jaren geleden verbouwd. De originele spanten zitten er nog in. Op enkele balken is de boomschors nog enigszins zichtbaar. De balken zijn voorzien van een Romeinse nummering. De vorige eigenaar had deze zwart geverfd. Bij de grote verbouwing van de woonkamer werden de balken professioneel ‘schoon’ gemaakt en verder in originele staat gelaten.

Toen de originele balken steeds zichtbaarder werden, werd duidelijk dat er kennelijk verschillende houtsoorten waren gebruikt.

Uit betrouwbare bron hebben de bewoners vernomen dat dit in het verleden gebeurde omdat bij het gebruik van meerdere houtsoorten er minder belasting betaald werd.